Nabeschouwing Avondploeg populaires 2022
Na een serie van 16 wedstrijden, zijn de populaires op de Meerdijk dinsdagavond afgesloten met een hapje en een drankje en met de welverdiende huldigingen.
In z’n totaliteit hebben er 150 renners, één of meerdere keren, aan meegedaan. Met doorgaans zo’n 50 deelnemers aan het vertrek, kan de organisatie met tevredenheid terugkijken op de serie, al hadden er best nog wel wat meer dames bij gemogen.
De vaste kern van deelnemers is in de afgelopen jaren wel wat uitgedund. Renners als Jesse Dijkstra, Bert Assen, Heinie Hommes, Seine Zandbergen, Bennie Gosink, Justin Kloese, Hein Jalving, Iwan Schut, Thessa en Thom Langen, Gerben de Sain, Joost Freriks, Sil Jakobs en ook good-old Coen Holzhauer zijn om uiteenlopende redenen met de stille trom van het toneel verdwenen. Een nieuwe lichting diende zich aan met o.a. Elmar Bischop, Jacky Lotterman, Joost Kaandorp, Sander Kroeze, Sven Meis, Thijmen Paardekooper, Lars Alkema, Daniël van der Ham, Bas Bulthuis, Timo van der Weijden en Mark Katoen. En Levy Nijs, maar zullen we hem het volgend jaar nog wel terug zien ?
Vanuit de jeugd stroomden in de afgelopen jaren Luco Bos, Maurits Blaauwgeers, Thijs Booy, Colin Breed en Fleur ter Braak door, maar het lijkt erop, dat er van die natuurlijke aanwas in de komende seizoenen geen sprake meer zal zijn. Jammer, maar bij de jeugd concentreert zich de aandacht momenteel vooral op het mountainbiken. We kunnen dan ook trots zijn op de bloeiende MTB-afdeling, maar veel wegrenners heeft dat tot dusver nog niet opgeleverd.
De winnaars
26-04 Jeff Vermeulen
03-05 Stan Wijkel
10-05 Jeff Vermeulen
17-05 Stan Wijkel
24-05 Thijmen Paardekooper
31-05 Jeff Vermeulen
07-06 Stan Wijkel
14-06 Stan Wijkel
21-06 Quinten Vos
28-06 Stan Wijkel
05-07 Thijmen Paardekooper
16-08 Quinten Vos
23-08 Quinten Vos
30-08 Quinten Vos
06-09 Roy Eefting
13-09 Stan Wijkel
Wat natuurlijk meteen opvalt is, dat de 16 verreden wedstrijden in dit seizoen slechts 5 winnaars opleverden: Stan Wijkel (6x), Quinten Vos (4x), Jeff Vermeulen (3x), Thijmen Paardekooper (2x) en Roy Eefting (1x).
Met Stan Wijkel als eindwinnaar hebben we dit jaar een prachtige opvolger gekregen van Bennie Gosink (2017), Jesse Dijkstra (2018), Herm Eising (2019), Tobias Tetzlaff (2020) en Christoph Fiebig (2021).
Stan begon zijn wielerloopbaan in 2003 bij de jeugd van WSV Emmen, waar Henk Eising destijds de scepter zwaaide. Als 8-jarige maakte hij zijn debuut in categorie 1. Alleen al in die ene categorie reden toen maar liefst 12 jeugdrennertjes bij de club (dat waren nog eens tijden !). Behalve Stan waren dat Rutger Vos, John Meewisse, Amaranth van de Vijver, Melanie Klement, Marlin Dijkstra, Aljan Huizing, Mareille Meijering, Lisa de Kok, Cynthia en Monique v.d. Brug en niet te vergeten Jorg Eising, die later overstapte naar het handballen en in die sport zou uitgroeien tot een belangrijke speler bij E & O.
De eerste overwinning van Stan liet niet lang op zich wachten. Op 14 juni 2003 won hij in categorie 1 het Landelijk Wielerfestijn (LWF), dat toen nog in zwang was als omlijstingsprogramma bij het NK voor de jeugd. Dat NK vond toen plaats in Almelo. Twee maanden later stond Stan opnieuw op de hoogste trede van het podium, nu in Arnhem in de wijk Cranevelt.
Het waren de voorbodes van een bijzonder succesvolle jeugdperiode, waarin hij – in de gauwigheid opgeteld – maar liefst 65 overwinningen op de weg boekte (exclusief trainingsritten en Interclubwedstrijden), waaronder hoogtepunten als de Asser Jeugdtour en de PWZ-Jeugdmeerdaagse in Emmen, met alle truien die daarbij horen. Vooral in de categorieën 5 en 6 scoorde hij er lustig op los.
Ook als veldrijder kon Stan trouwens prima uit de voeten. Twee keer behaalde hij in die discipline het Nederlands kampioenschap bij de jeugd, hij werd regio-kampioen bij de nieuwelingen en de beloften en als junior reed hij nog een jaartje in het shirt van de bekende Belgische veldritploeg van Telenet Fidea.
De PWZ-Jeugdmeerdaagse van Emmen in 2009. Het eindpodium in categorie 7, waarbij Stan in zijn gele trui werd geflankeerd door de beresterke tweelingbroers Rick (2e) en Niels (3e) Goeree.
Na zijn laatste jaar als jeugdrenner in categorie 7 ging Stan in 2010 over naar de nieuwelingen. Hij ging meteen voortvarend te werk met zeges in zowel de Omloop van Noord-West Overijssel als de Omloop door het Land van Kleine Hein. Die gedenkwaardige prestatie leverde hij op 17 april door de sprint te winnen van een kopgroep met 13 renners, waaronder Rutger Vos, Tim Ariesen, Stef Krul, Martijn Budding en Sam Oomen, allemaal renners van dezelfde lichting.
17 april 2010: Stan Wijkel glorieus winnaar van de Omloop door het land van Kleine Hein in het shirt van WSV Emmen.
In 2011 won Stan voor het tweede jaar op rij de Omloop van Noord-West Overijssel, deze keer in het shirt van de Peddelaars. Nu klopte hij het complete peloton in de massa-sprint.
In zijn tweede juniorenjaar (2013) keerde Stan terug op zijn oude nest bij WSV Emmen, waar hij terecht kwam in een sterke groep onder de vleugels van begeleider (en ex-prof) Wim Meijer. Hoe sterk die groep was, bleek in (alweer) de Omloop van Noord-West Overijssel. Drie renners finishten na een zware waaierkoers met anderhalve minuut voorsprong in Genemuiden: Patrick van der Duin (WSV Emmen), Niels Goeree (WSV Emmen) en als winnaar ….. Stan Wijkel (WSV Emmen). Nog niet eerder vertoond in een juniorenklassieker.
In zijn eerste jaar bij de “grote jongens” werd Stan opgenomen in de sponsorploeg van Piels, waar toen ook o.a. Elmar Reinders en Koen Bouwman reden. Hij liet in zijn eerste seizoen twee overwinningen optekenen en wel in de criteriums van Haren en Goor.
Een jaar later deed hij een stapje terug en ging toen op clubniveau verder bij de NWV Groningen. Hij won toen de Omloop van Schermer en een criterium in Aalten. En een jaar later schreef hij de Ronde van Surhuisterveen bij op zijn erelijst.
In 2018 vond Stan een plekje in de nieuwe ploeg van Volker Wessels, met Allard Engels als ploegleider. Allard zit daar nog steeds. Stan niet meer. Hij won toen in Duitsland nog wel de Frühjahrspreis van de Gemeinde Börger en het criterium in Oldenzaal, maar de echte progressie bleef achterwege. Langzaam maar zeker zakte de “goesting” een beetje weg en na het seizoen 2018 verdween Stan van de radar. Een 2e plaats in de Zuiderzee-ronde en een 3e in de Omloop van Bedum waren zijn laatste wapenfeiten.
Conclusie: topresultaten bij de jeugd vormen beslist geen garantie voor successen in de toekomst. Maar dat wisten we eigenlijk al. In de praktijk is het nu eenmaal zo, dat veel renners, ook de talenten, afhaken in de lange race naar de top. Stan is bepaald niet de enige.
Toch zie je heel vaak, dat het vlammetje na verloop van tijd weer gaat branden. Toen we Stan het vorig jaar tijdens één van de dinsdagavond-populaires bij het hek van de Meerdijk signaleerden, hadden we al een beetje het voorgevoel, dat hij wel eens terug zou kunnen keren tussen de wielen.
Aldus geschiedde. En als Stan meedoet, dan weet je, dan hij niet voor spek en bonen meerijdt. In de openingswedstrijd op 27 april maakte hij meteen een scherpe indruk, al was Jeff Vermeulen toen net iets sneller. Maar daarna was Stan met korte tussenpozen maar liefst zes keer de beste, daarbij optimaal gebruik makend van zijn specialiteit: de sprint.
Maar er werd niet alleen maar gesprint. We zijn – met name in de afgelopen weken – ook getrakteerd op een aantal mooie, geslaagde ontsnappingen. Eigenlijk was het week na week volop genieten met strijdbare en gemotiveerde coureurs, die voortdurend in de actie-stand stonden. Op dat punt verdienen renners als Thijmen Paardekooper, Bryan Brink en Quinten Vos beslist een pluim. Vooral Quinten maakte dit seizoen indruk met zijn gewaagde solo’s.
Maar er zijn ook renners, die al van tevoren weten, dat ze nièt zullen winnen, maar die in voor- en tegenspoed stug blijven doorzetten. Renners dus zoals Thijs Booy en ook zij, juist zij, verdienen ons welgemeend respect.
Het enige smetje op de populaires van dit jaar was een lelijke valpartij op 17 mei van Lisa Bouwers en Erwin Rinsma. Erwin hebben we daarna helaas niet meer teruggezien op de Meerdijk.
Maar afgezien van dit ongelukkige voorval was het steeds weer een feest om er bij te mogen zijn. Dus mensen, graag tot volgend jaar !
