Abrupt einde trainingsrit 4
In verband met de nare valpartij hebben wij gewacht met het plaatsen van het verslag en de foto’s van de trainingswedstrijd. De laatste update vanaf de kant van Jan-Bert is gelukkig positief. Hij maakt het goed, en is zonder breuken uit deze valpartij gekomen. Wij hopen dat hij binnenkort weer kan aansluiten in het peloton! Wij danken iedereen die vorige week aanwezig was voor het snelle en adequate handelen!
De 4e trainingsrit op de Meerdijk eindigde in mineur. Juist toen we ons opmaakten voor een spetterende finale, klonk uit het peloton de kreet “valpartij !!”. Drie Hardenbergers waren erbij betrokken en eentje daarvan bleef bewegingloos liggen. Zoiets gun je natuurlijk niemand, maar in dit geval was het allemaal nog wat extra wrang. Het zal toch niet……….. ? Jawel, het was Jan-Bert Zandbergen, die daar lag. Uitgerekend Jan-Bert, dezelfde die het al zo moeilijk heeft en dit er eigenlijk helemaal niet bij kon gebruiken !
De organisatie greep in. Er zat niets anders op dan 112 bellen en de wedstrijd af te breken. Nog slechts drie ronden waren er toen te gaan. Binnen een kwartier kwam de ambulance met loeiende sirenes naar de plek des onheils. Het ongelukkige slachtoffer was zijn geheugen kwijt en werd voor nader onderzoek naar het ziekenhuis gebracht.
Het gebeurde allemaal vlak voor de achteringang van het parcours, in de lange flauwe bocht naar rechts. Geen plek om te vallen, zou je zeggen. Sander Kroeze dacht, dat het wellicht te maken had met de harde Noordenwind, die op die plek dwars staat. Maar er was eigenlijk niemand die precies kon zeggen wat er gebeurd was. We houden het maar bij de lezing van Chris Jansen, die vaststelde, dat het peloton op dat ongelukkige moment even stil was gevallen, waardoor renners in de remmen knijpen of uitwijken.
De wedstrijd was nog wel zo mooi begonnen met 74 deelnemers waaronder ook weer een aantal, die we een tijdlang niet hadden gezien. Zoals Yvet Schoonewille, Sanne de Jonge, Meike Uiterwijk Winkel, Norah Mink, Djuani van der Gouw, Roy Eefting, Gerrit Henk Hutten, Johan Overweg, Jan Strijker, Arjan de Jonge, Benjamin van Elburg, Karsten Veen en Bas Hansler om er maar een paar te noemen. Bas is gezegend met kinderen die bij de voetbalclub sporten en dat betekent doorgaans, dat je als ouder je eigen ambities opzij moet zetten. In de B-groep zagen we voor het eerst het optreden van onze mountainbiker Ivar Hengeveld. Hopelijk vindt zijn voorbeeld navolging bij de andere mountainbikers en veldrijders, want de club kan op de weg nog wel wat nieuwe aanwas gebruiken !
Grote (of liever gezegd kleine) onbekenden waren voor ons deze keer de 19-jarige Japanner Hayashi Reon uit Hiroshima en onze jonge Oosterbuur Maximilian von Amsberg. Wel een bekende naam natuurlijk, maar niet in de wielersport.
En dan tenslotte nog terug van weggeweest: Thijmen Paardekooper, die zijn schaatsseizoen (waar hij niet in volle tevredenheid op terugkijkt) heeft afgesloten en zich nu weer helemaal richt op het wielrennen. Zijn periode bij de junioren zit erop en dus gaat hij dit seizoen debuteren als belofte-renner. In het shirt van de Friese Houttec-formatie, waar ook Joeri Fledderus al een paar jaar onderdak heeft gevonden.
Zoals we van hem gewend zijn, bemoeide Thijmen zich ook nadrukkelijk met het koersverloop. Het overige aanvalswerk kwam voornamelijk uit de hoek van de NWV Groningen (met Bas Visser, Jaap Voogel, Lars Punter, Jasper Plender, Karsten Veen en Kees Sanders) en HWV Hardenberg (Bert Lip, Chris Jansen, Robert Jan Nibourg, Tim Nederlof, Arthur Helder). En natuurlijk was ook Jacky Lotterman voortdurend attent en kregen we ook enkele malen een glimp van de klasse te zien van baanrenner Roy Eefting, die altijd een neusje heeft voor de goede ontsnapping.
Maar tot een definitieve afscheiding kwam het niet deze keer. Na ruim een uur sprintte de B-groep af met Emma van Deursen als winnares vóór Meike Uiterwijk Winkel, de vroegere Nederlandse kampioen bij de junior-vrouwen (2017). Ondertussen was Arend Mulder afgezwaaid naar de kantine. Niks voor Arend natuurlijk, maar eerder op de dag had hij de zogeheten Koude Spierentocht al gereden en dat was alles bij elkaar dus toch een beetje teveel van het goede. Hierdoor miste hij dus ook de trieste afloop van de wedstrijd, maar rouwig zal hij daar beslist niet om zijn. Ons resteert nu niets anders, dan Jan-Bert van harte een goed herstel toe te wensen na deze nieuwe onverwachte tegenslag.
