Mooie wielerdag in Beilen

De allereerste Ronde van Beilen werd gereden in 1961, op zaterdag 6 mei om precies te zijn. De Ronde bestaat nog steeds en dat is op zichzelf al een compliment waard. Zeker in een tijd, waarin de criteriums bij bosjes het loodje leggen. In vroegere tijden verdween er nog wel eens een criterium door gebrek aan financiën. Dat is tegenwoordig al niet eens meer het grootste obstakel. De hindernissen liggen nu veel meer op het gebied van de voorschriften en de plannen die je als organisator moet indienen bij de gemeente. Bianca Nagengast, die in Beilen de papierwinkel op tafel krijgt, heeft er de buik een beetje van vol. “We gaan nog een jaar door, maar wat er daarna gebeurt ….. ?”

Het zou verschrikkelijk jammer zijn, wanneer de Koningsronde van Beilen van de kalender verdwijnt. Voor een wielersportliefhebber valt er in zo’n plaatselijke ronde een heleboel te genieten, méér dan in de hoger aangeschreven klassiekers. Toch hebben renners de neiging om een criterium links te laten liggen. Die tendens is er helaas al jarenlang en het lijkt er niet op, dat dit gaat veranderen. Integendeel, wie naar de deelemerslijsten kijkt, zag in Beilen een “magere” jeugdronde en een bescheiden juniorenveld.

Jeugd

Bij de jeugd zagen we het vertrouwde beeld van de laatste tijd: zorgwekkend weinig deelnemers in de jongste categorieën en min of meer voorspelbare winnaars, al moeten die er dan natuurlijk nog wel even voor rijden, want niets gaat vanzelf.  Het waren Puk Lamfers (C1), Tigo van der Linde (C2), Roan van der Meulen (C3), Bjorn Schiphof (C4), Hugo Cappon (C5), Felien Helmers (C6) en Nick Riemeijer (C7). De zege van Felien, die op de fiets zichtbaar zat te genieten van haar succes,  kwam als een echte en leuke verrassing. Zij kwam zelfs met ruime voorsprong over de streep. Dat geeft een heleboel zelfvertrouwen !!

Bloedstollend was het sprintduel in categorie 7 tussen Nick Riemeijer en Siger van der Wal. Tot vlak voor de finishlijn leek het erop, dat Siger nog een minimale voorsprong had, maar de jury wees Nick aan als winnaar en dat zal ongetwijfeld zo zijn geweest. We konden het met het blote oog niet waarnemen. Dat was wel heel erg nipt !

Van WSV Emmen stond het “vaste” viertal aan de start: Pepijn Kuipers, Rafaël Horsman, Joren Pijpker en Micha Prins. De vier musketiers hebben zich weer van hun goede kant laten zien met podiumplaatsen voor Pepijn en Joren. Zij werden beide 3^e en waren allebei 2^e bij de jongens. Rafaël moest deze keer genoegen nemen met een 5^e plaats (prima toch ?) en Micha Prins draait steeds beter mee in categorie 6, wat hem deze keer een uitstekende 6^e plaats opleverde.

Elite/beloften

Alleen bij de elite/beloften was het “volle bak” en dat leverde meteen een boeiende wedstrijd op. Het tempo zat er direct flink in en voordat ze het wisten, stonden de eerste renners al aan de kant, waaronder Elmar Bischop (last van de luchtwegen) en Stijn Oost. De ontsnappingspogingen volgden elkaar snel op en na twintig minuten koers vielen de puzzelstukjes in elkaar. We kregen 8 mannen aan de leiding en dat waren niet de minsten: Sjors Dekker, Robin Löwik, Marien Bogerd, Bert Jan Lindeman, Bart Kortleve, Mark Prinsen (de winnaar in 2022), Gerrie van Lingen en jawel …….Thijmen Paardekooper die zich weer helemaal kon uitleven in zijn favoriete rol als aanvaller.

Dit achttal liep uit naar 1 minuut en daarmee leek de strijd te zijn beslist.

Onder impuls van de brigade van NWV Groningen kwam alsnog een jacht op gang, die er uiteindelijk toe leidde, dat er 3 renners kwamen aansluiten en dat waren Rick Ottema in het gezelschap van de NWV’ers  Adne Koster en Redmar Dijkman. Michiel Kok (Heerenveen) probeerde het ook, maar hij bleef hangen. Het leverde hem overigens wel een mooie 12^e plaats op.

Er gebeurde in deze spannende finale van alles tegelijk. Sjors Dekker wilde het kennelijk niet op een eindsprint aan laten komen en probeerde in zijn eentje weg te rijden uit de kopgroep. Veel ruimte kreeg hij niet. Rick Ottema die nog maar net aansluiting bij de kopgroep had gekregen, gunde zich een half rondje rust en kwam toen in één rush naar voren om het initiatief van Dekker over te nemen. Bij het ingaan van de laatste ronde lag het tweetal nagenoeg op gelijke hoogte, terwijl de rest van de kopgroep (kansloos) uit elkaar viel.

In spanning wachtte het publiek de laatste ontwikkelingen af. Zou Dekker de winnaar worden ? Hij kan immers altijd een behoorlijk sprintje trekken ! Maar Ottema dan ? Had die niet kortgeleden de Ronde van Ureterp en de Omloop van de Houtse Linies gewonnen ? Hij is dus “de man in vorm”. Het antwoord liet niet lang op zich wachten. Van ver af was al te zien, dat Ottema degene was, die zou gaan winnen. En hij deed het met overmacht ! Dekker kon ternauwernood zijn tweede plaats veilig stellen vóór de aanstormende Mark Prinsen (3^e) en Gerrie van Lingen (4^e), waarna Thijmen Paardekooper de snelste was van de rest. Hij werd daarmee dus knap 5^e na een uitstekend gereden wedstrijd. Coen Vermeltfoort won de sprint van het peloton (13^e). Zo’n klusje is hem natuurlijk wel toevertrouwd.

Hierna konden Bo en Fleur Nagengast aan de slag voor de huldiging van de podiumgangers, die een enorme bos bloemen mee naar huis mochten nemen. Daar kun je mee thuis komen !

Junioren

Bij de junioren zagen we Yorick Kamphuis in een glansrol. Yorick had het vooraf al aangekondigd en hij maakte zijn belofte helemaal waar. Samen met Apeldoorner Hugo Paats en Tsjisse Weening trok hij er tussenuit en het peloton was geklopt. Alleen de beresterke Steijn Oosterveld slaagde er nog in om met een forse krachtsinspanning over te springen, waarna dit kwartet onderling besliste, wie er met de zege vandoor zou gaan. Het werd een spannende eindsprint tussen Hugo Paats en Yorick Kamphuis die met gering verschil werd gewonnen door de Apeldoorner. Het was zijn eerste zege als junior, nadat hij vorig jaar bij de nieuwelingen al eens als winnaar was gehuldigd in Berkel Rodenrijs. Net als de andere junioren van de Adelaar had hij zich voor deze gelegenheid speciaal opgetut met een rood-wit-blauw vlaggetje op de wangen.

Achter Yorick Kamphuis legde Tsjisse Weening beslag op de 3^e plaats en Steijn Oosterveld (Onnen) kwam als laatste van de kopgroep over de finish, waarna plaatselijk favoriet Ruud Junior Nagengast de sprint van het peloton won (5^e).

In de voorrij-auto zagen we tot onze verrassing Manon Turkstra achter het stuur. Zoals bekend is zij gestopt met wielrennen en heeft een nieuwe hobby gevonden in de paardenwereld. (waar hebben we dat vaker gehoord ?). Jan Eppo Nieborg maakte zich verdienstelijk voor de jury en zo waren er in Beilen veel meer bekenden (al dan niet in functie), zoals Lucas Reinds die in zijn lange loopbaan als clubman méér heeft betekend voor de Peddelaars, dan wie dan ook. Zulke ontmoetingen alleen al maken een bezoek aan een criterium de moeite meer dan waard.

Na een lange, mooie wielerdag keerden we met dank aan de organisatie terug naar huis, waar we meteen aan de bak konden voor het avondeten. Wat kan een mens zich nog méér wensen !