Geslaagde LJC wedstrijd op de Meerdijk

De Landelijke Jeugdcompetitie is zaterdag voortgezet met een wedstrijd in Emmen, waar de WSV met de inzet van maar liefst 40 vrijwilligers, een mooie wedstrijd uit de grond stampte op een parcours dat door iedereen werd bestempeld als “niet te gemakkelijk, maar ook niet te moeilijk”. Precies goed dus.

Alleen de weergoden werkten niet erg mee, want het was de hele dag natterig en dus geen pretje om de hele tijd langs het parcours te staan kijken. Maar afgaande op de reacties, maakte het voor de renners allemaal niet zoveel uit. Fietsen in de regen hoort er gewoon bij. En een beetje gladheid ? “Geeft niet, daar wordt het alleen maar technischer van”. Kortom, geen vuiltje aan de lucht, al zal niet iedereen er zo over gedacht hebben.

Het is al weer bijna een jaar geleden, dat we de jeugd in actie zagen op de mountainbike. Sinds die tijd is er natuurlijk wel het een en ander veranderd in het jeugdpeloton. In Emmen hebben we met eigen ogen kunnen waarnemen, dat het mountainbiken momenteel populairder is dan het wielrennen op de weg. Vooral in de jongste categorieën is de bezetting een stuk beter dan in de wegraces. Ook WSV Emmen plukt daar de vruchten van, want de mountainbike-afdeling levert tegenwoordig verreweg de meeste clubleden en daarvan verschenen er maar liefst 18 aan de start.

Onder aanvoering van voorrijder Willem Jan Belt begon categorie 1 om half 11 aan de openingswedstrijd, waarbij Mathijs Eikens en Fleur ter Braak fungeerden als de “bezemwagens”.

In deze categorie zagen we voor de eerste keer Janine Barkhuis aan het werk, 8 jaar en ook het volgend jaar nog te bewonderen in de jongste categorie. Over haar toekomst als wielrenster hoeft niemand zich zorgen te maken met een ervaringsdeskundige als haar vader in de buurt. Zij werd mooi 6^e.

Maar WSV Emmen had meer ijzers in het vuur. Wat te denken bijvoorbeeld van Vince Elsinga ? Het vorig jaar, toen hij debuteerde, was al duidelijk, dat hij een aanwinst zou zijn. Dit jaar heeft hij die hoge verwachtingen helemaal waargemaakt met als resultaat, dat hij alle landelijke competitiewedstrijden die er tot dusver zijn geweest, heeft gewonnen. Dat waren er negen en in Emmen volgde de tiende. Beter kan het niet. En omdat de eveneens prima rijdende Eline Scheve de tweede plaats algemeen bezette (zij nam in het begin zelfs brutaalweg de kop) en eerste meisje werd, werd het een echte dubbelslag.

En daarmee was de koek nog lang niet op, want nadat Lizzy Brakke uit Staphorst met overmacht had gewonnen in categorie 2 met Pepijn Kuipers schitterend als beste jongen op de 2^e plaats, vervolgde Rafaël Horsman de successtory voor WSV Emmen in categorie 3. Rafaël had het een dag van tevoren al zo’n beetje aangekondigd: “Ik ga extra mijn best doen, want Jasper komt kijken”. En inderdaad, zaterdag zagen we ineens een bord verschijnen met daarop de fraaie tekst: Hup Raffie ! Jasper kwam er mee aanlopen, samen met een vriendje. De vader van Jasper was er ook bij. Niet zomaar, want die is trainer van het jeugdteam waarin ook Rafael meevoetbalt. Toevallig kennen we die jeugdtrainer allemaal als wielrenner. Zijn naam: Wilfred Drenthen, welbekend op de Meerdijk.

Of het nu komt door de extra motivatie van zijn vriendjes, feit is wel dat Rafael er als een speer vandoor ging en niemand kans gaf om terug te komen. Dat is even wat ! Winnen voor het oog van je voetbalvriendjes ! Daar groei je meteen weer een halve meter van.

Nadat Xavi Hachmang een one-man-show had volbracht in categorie 4, was er een korte pauze en kon er worden gehuldigd. Er waren dus weer veel “blauwhemden” te bewonderen op het podium. Alle podiumgangers kregen hun prijzen aangereikt door ronde-miss Joëlla Levinga, die dit voor het eerst deed. Prima gelukt Joëlla !

Maar voordat er werd overgegaan tot de huldigingen, kreeg jury-lid Nel Hadderingh het woord. Niet in haar hoedanigheid als jury-lid overigens, maar als consul. Aanleiding was het 75-jarig bestaan van de club, waar Nel trouwens zelf vele jaren actief is geweest als secretaris. In haar functie van consul overhandigde zij namens de KNWU een speciale jubileumvlag, die uiteraard meteen werd gehesen. De bijbehorende speech van Nel ging jammer genoeg voor een groot deel verloren in de decibels aan wanklanken, die vanuit het festivalterrein aan de overkant tot ons kwamen.

Een gelukje was wel, dat het op dat tijdstip droog was. Dat zou drastisch veranderen. Vooral de renners in categorie 6 kregen er mee te maken. In deze categorie reed de sterke Milan van der Zee de hele wedstrijd voorop en gaf zijn concurrenten geen schijn van kans. In Eindhoven hebben ze Beer van Beurden en die mag er best wezen. Maar wij hebben de Beer van Emmen en die was deze dag te sterk voor alles en iedereen. Ook al heet je Beer van Beurden en ook al ben je Nederlands kampioen Thijmen Hendrikx, het telde allemaal even niet mee deze dag. Milan was vastbesloten om zijn koppositie niet meer af te staan. In de regen finishte hij dikverdiend als winnaar in deze thuiswedstrijd.

In deze categorie maakte Dion Doorn haar debuut bij de mountainbikers. Zij had gelogeerd bij de familie Buurmeijer in Hoogeveen en Johan had nog wel een geschikte fiets staan. Dus stond niet alleen Mirthe aan de start in Emmen, maar ook Dion. Het ging helemaal niet slecht, maar mountainbiken is toch wat anders dan een wedstrijd op de weg.

Als laatste ging categorie 7 van start. Het beloofde een spannende strijd te worden, maar dat was slechts schijn. Jan Willem Blaauw, die achteraan stond bij de start, had gewoon even tijd nodig om zich naar voren te werken. Meer en meer trok hij het initiatief naar zich toe en in de laatste anderhalve ronde had hij zelfs nog genoeg krachten over om op een leeglopende band met ruime voorsprong te finishen. Achter zijn rug was Sven Dijkman ondertussen opgestoomd naar voren, waar hij aansluiting kreeg en vervolgens ook nog eens de sprint won voor de 2^e plaats. Knap gekoerst !

“Hoe is het, heb je je een beetje vermaakt ?”, was de vraag, die Patrick Horsman stelde aan het einde van de wedstrijddag. Eigenlijk was het een retorische vraag, waarvan het antwoord al lang bekend is. Natuurlijk vermaak je je op zo’n dag, want er valt van alles te genieten. Als je oog hebt voor details tenminste. Genieten doe je bijvoorbeeld als je een renner als Erik Bikker ziet rondrijden. Een prachtige renner, enorm behendig en makkelijk fietsend. Een talent waarvan we ongetwijfeld nog veel gaan horen. Of kijk naar iemand als Lieke Capelle, die als een hinde over het parcours snelt. Er waren er nog wel meer, die in deze groep van talenten vallen. Maar de meerderheid bestaat toch uit renners, die het niet moeten hebben van hun talent. Het zijn types zoals Sven Ravesteyn en Sem Kuipers, waar we niettemin graag naar kijken en misschien met nog wel meer bewondering ook. Het zijn de noeste werkers, die er gewoon in blijven geloven, wat er ook gebeurt. Het liefst fietsen ze met de tong een beetje uit de mond, zoals Sem. Niet omdat ze moe zijn, maar als een vorm van toewijding. Het doet me altijd denken aan mijn kleinzoon van zes, als die vol overgave met de tong uit de mond aan het kleuren is om heel secuur binnen de lijntjes te blijven.

Genieten doe je ook van de vele ouders, grootouders en familieleden, die van heinde en ver meekomen met de jeugd. Mensen die in deze dure tijden de moeite nemen om naar Emmen te reizen vanuit Wolphaartsdijk, vanuit Reuver, vanuit Grevenbicht, vanuit America (echt waar) en noem maar op. Hun aanwezigheid brengt een stuk levendigheid met zich mee, die het telkens weer leuk maakt om naar de koers te gaan. Dat er deze keer wat “omgevingsruis” was door een naburig festival, moeten we dus maar op de koop toe nemen.

Voor de mensen van de club was dit een mooie gelegenheid om alvast wat vingeroefeningen te doen met het oog op de vele organisatorische aspecten, die om de hoek komen kijken bij het NK veldrijden voor de jeugd, dat in januari op de rol staat op de Meerdijk. De laatste keer, dat een dergelijk belangrijk en groot veldrit-evenement door de club is georganiseerd, dateert alweer van 7 december 2002. Deze dag in de Emmerdennen (Haantje bak) staat ons nog helder voor de geest, niet alleen vanwege de gruwelijke kou, maar ook en vooral omdat onze huidige Tourrenner Elmar Reinders toen Nederlands kampioen werd in categorie 3 en Tijmen Eising in categorie 4.

LJC Emmen, de uitslagen

WSV Emmen haalde op deze succesvolle dag een score op 4 uit 13 en 2 podiumplaatsen….Dat is niet alleen goed, dat is supergoed !!

Categorie 1:

Vince Elsinga 1^e

Eline Scheve 1^e

Janine Barkhuis 3^e

Categorie 2:

Pepijn Kuipers 1^e

Pim de Vries 4^e

Categorie 3:

Rafael Horsman 1^e

Daan Zinger 8^e

Categorie 4:

Luca Elsinga 5^e

Joren Pijpker 6^e

Maud de Vries 5^e

Categorie 5:

Lieke Capelle 1^e

Sven Ravesteyn 5^e

Kyan Scheve 9^e

Sem Kuipers 11^e

Categorie 6:

Milan van der Zee 1^e

Robin Super 3^e

Micha Prins 15^e

Categorie 7:

Thijs Anne Nanninga 14^e