Gouden Pijl 2019
Afgelopen zondag stond Emmen weer in het teken van het wielrennen. Natuurlijk reden de profs maar ook in diverse andere categorieën kwamen vele renners en rensters aan de start. Zo werd er dit jaar een zgn. Streetrace verreden en bij de dames won Wsv Emmen juniore Marlies Vos !! Verder was het natuurlijk een feestje voor de Wsv Emmen jeugd die voor de start van de “grote jongens” een rondje meereden op het parcours.
Gelukkig was clubfotograaf Fred er voor ons bij om alles vast te leggen. Ook schreef hij het uitgebreide onderstaande verslag over de Gouden Pijl.
Gouden Pijl 2019
Je komt oren en ogen tekort tijdens de Gouden Pijl. Overal is wat te doen, op verschillende plekken. Als toeschouwer moet je dan keuzes maken en dat is altijd lastig.
Ons jaarlijkse bezoek aan de Pijl begon met de wegwedstrijd voor vrouwen. Daarbij geen dames van WSV Emmen, maar wel enkele ex-leden: Floor Weerink, Yvet Schoonewille en Arianna Pruisscher. Arianna zien we tegenwoordig niet meer zo vaak sinds zij in Limburg vertoeft, maar wielrennen doet ze nog wel degelijk. Met overwinningen in Oudenaarde, Eversberg en Oploo op zak kwam ze naar Emmen. “Ik kan het niet laten om in Emmen te rijden”, aldus Arianna, die aangaf vermoeid te zijn na de wedstrijden in beide voorgaande dagen (Heerlen en Erondegemse Pijl).
Vrouwen
De dames maakten er weer een interessante koers van, met daarin een hoofdrol voor Ellen van Dijk. In de slotfase voerde zij het tempo flink op en maakte er een soort afvalrace van. Acht dames bleven aanvankelijk redelijk in haar spoor, waaronder Arianna Pruisscher. Maar het duurde niet zo heel lang, voordat Ellen iedereen van zich had afgeschud. Met een solo maakte zij de wedstrijd af, op 10 seconden gevolgd door Roxane Knetemann (2e) en de sterk rijdende jonge belofte Nicole Steigenga (3e). Arianna Pruisscher kon met een 9e plaats eigenlijk wel tevreden zijn. Op 2 ½ minuut van de winnares won Anouska Koster de pelotonssprint, vóór de uit Indonesië teruggekeerde Sanne Bouwmeester en Floor Weerink. Yvet Schoonewille werd als 26e geklasseerd.
Streetrace
In de tussentijd verplaatsten we ons naar het Raadhuisplein voor de streetrace in de hoop daar méér WSV’ers aan te treffen. En inderdaad, maar liefst 6 leden van onze club reden daar hun rondjes over een gevarieerd parcours met hindernissen. Echt een kolfje naar de hand van Marlies Vos, die er bij de dames welverdiend vandoor ging met de zege.
Bij de junioren/nieuwelingen was David Haverdings superieur. De krullenbol uit Zuidlaren finishte ruimschoots voor zijn achtervolgers (Cas Jansen en Jelte Jochems), die toch ook wel van wanten weten. Joost Freriks werd in deze categorie 5e, Mart Vos 9e en Dennis Brouwer 10e.
Job Boontjes, de buitengewoon verrassende winnaar van de Jeugdtour in Assen (gefeliciteerd Job !!), was er ook en hij werd 8e.
Bij de heren hadden we twee ijzers in het vuur. Gosé Feringa werd 7e en Hein Jalving 8e. De gebroeders Van der Kruisweg (Raymond en Dennis) legden beslag op de hoofdprijzen, maar Dennis had het tot aan de finish verschrikkelijk lastig met de opkomende Martin Mijnten.
Eerder op de dag waren er al streetraces voor de jeugd en voor de funklasse (met o.a. Jeroen de Geus). De races, goed georganiseerd, werden gereden onder verantwoordelijkheid van de Noordelijke ATB-club.
Allemaal op de foto
Ondertussen hadden de ID’ers hun wegwedstrijd er ook opzitten. Namens WSV Emmen verscheen Sander Hummel aan de start. In Assen was hij in de voorgaande week medaillewinnaar geworden (3e) op het onderdeel tijdrijden (gefeliciteerd Sander) en in Emmen ging hij goed gemutst van start met in zijn achterhoofd natuurlijk de lonkende overwinning voor eigen publiek. Maar zover kwam het helaas niet.
Wel mocht Sander plaats nemen op het podium en mocht hij van niemand minder dan veelvoudig kampioen Hennie Kuiper zijn medaille in ontvangst nemen. Ook de onverstoorbare plaatselijke favoriet Danny Hadderingh viel deze eer te beurt. Het feest was helemaal compleet toen iedereen op de groepsfoto kon met Dylan Groenewegen, Bauke Mollema en Kjeld Nuis.
De echten
“Nu komen de echten hè”, aldus een jong meisje aan de kant van de straat. Ongetwijfeld zal zij daarmee de (semi)-profs hebben bedoeld. En inderdaad, zij was kennelijk goed op de hoogte gebracht, want nu reden de heren hun “voorstelrondje”. Aangekondigd als tijdrit, maar daar was weinig van te merken deze keer. Het was een tijdrit zonder tijdmeting, om het zo maar eens te zeggen.
De daaropvolgende puntenkoers gaf de ingevlogen Europees kampioen Matteo Trentin volop gelegenheid om zich in de schijnwerpers te plaatsen. Hij deed wat van hem werd verwacht.
Dat deed ook Dylan Groenewegen, later op de avond. Hij won de rit-in-lijn en dat kwam hem wel toe, want hij had het van alle renners verreweg het drukst met alle plichtplegingen die horen bij een renner met zijn status. Overigens wekte Dylan bepaald niet de indruk dit met tegenzin te doen. Integendeel. Veel van onze jeugdleden hebben dan ook dankbaar gebruik gemaakt van de gelegenheid om een handtekening of een foto van Dylan te scoren.
Huldigingen
Meer en meer vormt de Gouden Pijl tegenwoordig ook het decor voor mensen, die het verdiend hebben om te worden onderscheiden. Deze keer was Bé Zwiers degene, die van achter de schermen naar voren werd geroepen. Rikus Bartol (het district mag zich gelukkig prijzen met een voorzitter van zo’n allure) verwoordde de 45-jarige carrière van Bé op de van hem bekende humoristische en tegelijk serieuze wijze, waarna consul Nel Hadderingh kon overgaan tot het opspelden van het Gouden Wiel. Dat verliep moeizaam, maar gaf de fotografen volop gelegenheid om hun plaatjes te schieten.
Het bestuur van de Gouden Pijl had zelf ook een reden om enkele mensen in het zonnetje te zetten. Van twee bestuursleden werd namelijk afscheid genomen. Beide kunnen ze terugzien op een lange staat van dienst. Anne Knol fungeerde jarenlang als koersdirecteur van de Pijl. Anne heeft ook zelf gekoerst, op een behoorlijk hoog niveau zelfs. Hij debuteerde al bij de jeugd van WSV Emmen in 1979 en werd toen meteen clubkampioen in categorie 2. Hij is de club daarna altijd trouw gebleven. Dat zie je niet meer tegenwoordig.
Simon van der Klei is misschien iets minder bekend in wielerland, maar hij was voor WSV Emmen altijd een belangrijke en betrouwbare tussenpersoon in de relatie met de toenmalige clubsponsor De Roo B.V. Simon was daar de financiële man, een taak die hij sinds 1979 ook vervulde bij de Gouden Pijl.
Zijn leven kreeg in 2009 helaas een totaal andere wending, toen hij tijdens een fietstocht op een paaltje knalde. De afloop: een dwarslaesie. Hij belandde in een rolstoel, maar is desondanks toch actief gebleven voorzover dat mogelijk was althans. Simon is in 2015 Koninklijk onderscheiden als Lid in de Orde van Oranje Nassau.
Italiaans geen probleem voor Jannes
Jannes Mulder is al jarenlang de vaste man achter de microfoon bij de Gouden Pijl. Deze keer verzorgde hij de duo-presentatie samen met Erik Jager.
Jannes staat bekend als entertainer, iemand die vrolijkheid en ongein naar de mensen brengt.
Maar hij kan ook op een andere manier uit de hoek komen. Ongemerkt wil hij nog wel eens een steek onder water uitdelen. Zo ook deze keer.
Toen Matteo Trentin als winnaar van de puntenkoers op het podium verscheen voor het gebruikelijke interviewtje, zou je misschien denken: Jannes in de problemen ! Maar nee hoor, geen sprake van.
Italiaans een probleem ? Niet voor Jannes. In zijn beste Italiaans klinkende koeterwaals diende hij de Italiaanse renner, die het spelletje goed meespeelde, van repliek. En op de zelf gestelde vraag, hoe het toch kon, dat hij zo goed Italiaans kon praten, gaf Jannes als antwoord: “Geleerd van Rikus Bartol”.
Dus mensen, als je snel Italiaans wilt leren, kom dan naar de koers, waar “il signore” Rikus Bartol achter de microfoon staat.
